هیچگاه در مهمانی ها
انجمن ها و بزم ها بالای مکان منشین و آنرا به بزرگان ده . افلاطون در کتاب قوانینش می گوید : پارسیان اندازه میان بردگی و آزادگی را نگاه می داشتند . از اینرو نخست
خود آزاد شدند و سپس سرور بسیاری از ملتهای جهان شدند . در زمان او ( کورش بزرگ ) فرمانروایان به زیر دستان خود آزادی میدادند و آنان را به رعایت قوانین انسان دوستانه و برابری ها راهنمایی میکردند . مردمان رابطه خوبی با پادشاهان خود داشتند از این رو در موقع خطر به یاری آنان میشتافتند و در جنگها شرکت میکردند . از این رو شاهنشاه در راس سپاه آنان را همراهی میکرد و به آنان اندرز میداد . آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق مختلف اجتماعی به درستی انجام میگرفت . در کتاب دینی ایران باستان ویسپرد بند ۱ کرده ۱۵ آمده است : همواره در انجام کار نیک و دستگیری از بینوایان و بیچارگان استوار و ثابت قدم باش .فردوسی بزرگ از مهاجرت مردم دیگر کشورها به ایران در زمان شاهنشاهی نوشیروان دادگر و اسکان آنان وکسب زندگی چنین میگوید :
جهانی به ایران نهادند روی
برآسوده از درد و از گفتگوی
به ایران زبان ها بیا موختند
روان ها به دانش بر افروختند
ز بازار گا نان هر مرز و بوم
ز ترک و ز چین و ز هند و ز روم
هر آنکس که از دانش آگاه بود
ز گویندگان بر در شاه بود
رد و بخرد و مو بد و ارجمند
بد اندیش ، ترسان ز بیم گزند