در گاهشمار هر دیار و سامان، یادروزها و فراخور ( مناسبت) های ملی- مردمی و در فرمانرواییها و حکومت ها به شکل دوره ای و چرخه ای برای ارج نهادن و بزرگداشتن ها، به شکل نمادین به نگارش درآمده تا کیستی ها و هویت های آن سرزمین را برای نسل ها و دودمان ها بازخوانی و یادآوری نماید.ایران؛ این سرزمین پیر و پخته شده در کوره های هنگامه زمان، برگ های زرینی را که دستاورد و برآمده از پیروزیها و شکست های گوناگون بوده در درازنای زندگی خود بر جای نهاده تا با پاسداشت، همراه با آگاهی و دانش بر استواری و پابرجا ماندنشان پافشاری شود.در این میان گستره ای زیبا و لبریز ازآب زندگی که بر پای این سرزمین فرش شده، تا شور و شادی را در رگهای این سامان تزریق نماید و اندوخته هایش را به همگان ارزانی دارد " شاخاب نیلگون همیشه پارس " بوده که همچون نگینی درخشان بر این گوی خاکی خودنمایی می کند و پرتوافشانی و فروزه های تابناکش هماره خاری بر چشمان کوردلان چشم نما بوده است. باقی در ادامه مطلب.....